یک نقطه

متفاوت هستم ، احمد یزدانی با نگاهی ویژه ؛ بینشی انسانیاهل شعر و واژه ، جمله را میکاومگاه صاف و آبی ؛ گاه هم بارانیجنس من از هجرت ،ره سپردن کارمعاشق تغییرات ؛ریشه ای ، بنیانیمثل شمعی روشن ، سوز و سازی دائمگریه هایم جانکاه ، ضجّه ها پنهانیساده ؛ بی پیرایه ،بی گره ؛ بی مشکلخاطراتی روشن ؛ سختی و آسانیایده آلم قُلّه ، رو به آنجا راهیظاهرم آرام است ،سینه ام طوفانیمیکنم با شعرم ؛ رو به فردا پروازهاله ای از احساس ؛ مثبت و نورانیعاشقِ زیبائی ، مثل گل ،آزادینا امیدی محکوم ، کردمش زندانی . یک نقطه...

کرده ام من خاطرم را رفت و روبیادم آمد وقت یک تنگ غروبدر دل پارکی من و تو خوش خیالدر زمستان بوده گرم از حال خوبکرده از هر در سخن ها زمزمهبوده آزاد و رها از واهمههمره عشق و صفا تا دیروقتدر سکوت محض دور از همهمهمن برایت گفته از آینده اماینکه با عشق تو تنها زنده امتو برایم گفته ای از زندگیگفته ای از عشق تو بالنده امکرده راحت وعده هامان را وفامن بتو عاشق تو بر من مبتلاسالها از پشت هم رفت و کنونباغ ما سبز از وجود نوّه ها . یک نقطه...

نقّاش تو ، من شاعر
نقش از تو و از من دل
ای خالق من خواهم
مهرت شَوَدم شامل
با لطف نگاه خود
دورم کنی از مُهمِل
شعری بسرایم تا
باشد به عمل عامل
از حال وطن گفته
با حوصله و مجمل
شعری که در آن باشد
از عشق و خرد کامل
تا مانده به دوران ها
از خرمن من حاصل .

یک نقطه...